Εκλεκτοί προσκεκλημένοι φίλες-οι σας ευχαριστώ για την παρουσία σας.΄΄Αφίξεις-Αναχωρήσεις-Ζωή΄΄ -ποίηση εκδ. ΄΄Εύμαρος΄΄ Αθήνα 2023
της Ε.Λ.Ε.Ν.Η.Σ ...Β.Α.Φ.Ε.Ι.Α.Δ.Ο.Υ.
Γράφει η ποιήτρια ΄΄Η Αράχνη΄΄, ΄΄Βρίσκεται πάντα εκεί // καραδοκεί // κυρίαρχη
του χώρου της // πολύ αργά // την ώρα που σπαρταρούν στα δίχτυα της //
αντιλαμβάνονται τα θύματα της // την τρομερή πλεκτάνη, και τα άλλα //
ανυποψίαστα // που δεν βλέπουν μπροστά τους // παρά ελεύθερο ουρανό //
αδημονούν ακόμα να πετάξουν΄΄. Αφίξεις και Αναχωρήσεις -εκλεκτοί φίλοι-
κίνδυνοι της καθημερινότητας, αναστολές περιήγησης του κοινωνικού μας
χώρου, θυματοποίηση των ευκαιριών της ζωής, αναπροσαρμογή αντίληψης
και πρακτικής, εφεδρεία ψυχικής αντοχής και συναισθηματικής έκφρασης,
οδυνηρή πρεκτικοποίηση των αρνητικών της ζωής, επαναλαμβανόμενη
κατάσταση παγιδευμένης προοπτικής στη ζωή, κυρίαρχη κατάσταση
εγκλωβισμού, στις αμφίδρομες και οδυνηρές πλεκτάνες της ζωής και
αυτοέλεγχη προοπτική και επιφύλαξη από κινδύνους ορατούς, στην
αιχμηρή μας καθημερινότητα. Μου θυμίζει προηγούμενες παλλινδρομήσεις
και αναστοχασμούς, στο προηγούμενο ποιητικό της ΄΄το τυφλό κορίτσι και
άλλα ποιήματα΄΄, ψυχικές -κοινωνικές και προσωπικές αναβαθμίσεις και
προσεγγίσεις του κοινωνικού μας χώρου, με ποιητική στάση απολογίας στα
δρώμενα, με την προσωποποίηση του βιώματος και της εν γένει παρουσίας
της ποιήτριας στα δρώμενα. Επανέρχεται με τρόπο λυρικής, εκφραστικής
και συναισθηματικής ποίησης, της αυτοέλεγχης πραγματικότητας και της
αναζήτησης, ως μια επιτακτική ανάγκη-πλέον- συνύπαρξης και συνέκφρασης
στη ζωή. Το στοιχείο της ΄΄Αράχνης΄΄ αποκτά πολυμορφικό προσωπείο και
περιεχόμενο βιωμένης πραγματικότητας, αλλά και ένα κεντρομόλο πυρήνα
προειδοποίησης, στα μυστικά και στα απρόοπτα της ζωή, αλλά και το
στοιχείο -που ενυπάρχει πάντα- της αυτενέργειας και της προσωποποίησης
του βιώματος. Γράφει η ποιήτρια ΄΄Τα όνειρα΄΄, ΄΄Θα σου χαρίσω ένα
χαμόγελο // να φωτίσει τις σκιες της θλίψης // ήχο βιολιού // γλυκά να σε
μαγέψει // Στης προσδοκίας τις γρίλιες // η ευχή μου ας τρυπώσει //
καλημέρα να σου πει στη ζωή // κι αυτή // να φτερουγίσει΄΄. Φλέβα ζωής
πρακτικής παρουσίας στη ζωή -για την ποιήτρια Ελένη Βαφειάδου, είναι
το στοιχείο της ανεξάντλητης αισιοδοξίας, παρά τις μεταπτώσεις που γεννούν
πισωγυρίσματα ή άκαρπους αναστοχασμούς. Η δημιουργός βρίσκεται τακτικά
σε νοερά ψυχικά και συναισθηματικά φτερουγίσματα. Η άμεση στάση της
απολογίας, γίνεται αναγνωριστικό λιμάνι γαλήνης, εκτίμησης και εγρήγορσης
και η ανίχνευση της ζωής, γίνεται σπουδή και μελέτη του βιώματος και
απόλυτη ανάγκη εσωτερικού διαλόγου, που δηλώνει την ευπρόσωπη -στη
πορεία της- παρουσία. Γράφει στο ποίημα της ΄΄Οκτώβρης΄΄, ΄΄Ανυποψίαστη
ήρθες κοντά μου // όταν όλα για σένα είχαν τελειώσει // ...Μια συγκατάθεση
είχε προκαθορίσει // τη συνάντησή μας // ...Η αμετακλητη ένωσή μας //
στον ορίζοντα ενός θανάτου με συνοδεύει // ...τις μέρες μου έκτοτε ζω σαν
γιορτή΄΄. Ο θάνατος -για την ποιήτρια -είναι μια μετέωρη σκια, που
φωτογραφίζει τα δρώμενα, άλλοτε συμπλέει σε δρόμους μοναχικότητας,
άλλοτε ορθοτομεί τις ποιητικές της αντένες και ανασυντάσσει πόθους, πόνους,
νοσταλγίες κι ανασκιρτήματα ψυχικών διαδρομών, άλλοτε σαν μυστική
συγκατάβαση αμοιβαιότητας, άλλοτε σαν προσδοκία ταξιδιών, χωρίς
μαρτυρίες πονεμένων επιλογών της ζωής, κι άλλοτε σαν φωτοδότρα γέφυρα
προσέγγισης της πραγματικότητας, πάντα στα πλαίσια της ανίχνευσης των
δικών της δυνάμεων. Γράφει στο ποίημά της ΄΄Θηλυκή υπεροχή΄΄,
΄΄...ανάμεσα σε σκιες // αλήθειες ήξερε να διακρίνει // ...με διάφανη ματιά,
διεισδυτική // περιφρονούσε τις συμβάσεις // ...τα βήματά της εξύψωνε σε
αύρα αιθερική // ...αταίριαστη την είπαν // μα αυτή δεν φοβόταν πια
ν΄ανατέλλει΄΄. Η ωριμότητα της σκέψης, της περισυλλογής, της αναβάθμισης
και της κρίσης ή της αξιολόγησης των εμπειριών, έρχεται να ενδυναμώσει
-χρονικά-την κοινωνική της τροχιά και τη δύναμη της ψυχής, στη σοφή
αξιολόγηση των γεγονότων, στο πνεύμα της διείσδυσης ή της ταξινόμησης
ή της περιφρόνησης των φραγμών, των αδιεξόδων ή των ανεπίλυτων
εμποδίων της ζωής. Οι αλήθειες έρχονται σαν εξερεύνηση των προσωπικών
της δυνάμεων, που σταθεροποιούν τα βήματά της και βεβαιώνουν την αύρα
της σιγουριάς που την ακολουθεί, χωρίς ενδοιασμούς και φόβους, στο
δικό της χωροχρόνο πλέον και στη δική της ανατολή της ζωής.
Γράφει στο ποίημά της ΄΄Ελαφρότητα΄΄, ΄΄Κοίτα τις ανεμώνες // άνθισαν και
φέτος // το πέπλο του φόβου αψήφησαν // ματαιωμένες προσδοκίες δεν τις λύγισαν //
σ΄ αφρόντιστα χωράφια // ευλύγιστες σκέψεις // σαν φλόγες που γλύφουν //
το κούτσουρο // φόβους καίνε // ώσπου να διαλυθεί ο καπνός // τραγούδι
τώρα πιάσε // σε ρυθμό που χτυπούν οι αμφιβολίες // και με σιγουριά
διάλεξε // το δικό σου χρώμα για φόντο΄΄. Έτσι το παλιρροϊκό .κύμα της
επιβίωσης, επανέρχεται, συνταξιδευτής της φύσης, της άνθησης, του φυσικού,
του φυσικό κάλλους και της αναγέννησης. Το θέμα της επικοινωνίας-συχνά
πυκνά- λεηλατεί τον χρόνο της καθημερινότητας. Η ποιήτρια ανταμώνει τον
εαυτό της, επιβεβαιώνει την αίσθηση της ελευθερίας, του ονείρου, της
επιθυμίας και του έρωτα. Προσεγγίζει τον απολογισμό, με ευθύνη, με
σιγουριά. Η εξέλιξη της ζωής έχει πολλές στιγμές πάθους ή αμφιβολίας,
απογνωσης ή καλόπιστης αποδοχής, ή ανεξάντλητη κορύφωση του
συναισθήματος ή συνειδητές επιλογής έκφρασης. Το νόημα της ζωής και της
ύπαρξης γίνεται ποίηση εικαστική, λαχτάρα συναίσθησης και νοηματοφόρα
επιστροφή στη καθημερινότητα. Γράφει στο ποίημά της ΄΄Προορισμός΄΄
΄΄...Εκεί όπου το νερό γλυφό // την άνυδρη γη ποτίζει // και το φως ισορροπεί
με το σκοτάδι // κι η αφθονία υποκλίνεται στη στέρηση // κι ο νους αγκαλιάζει
το συναίσθημα // ...κι΄ όλα μέσα σου στην ίδια θέληση συγκλίνουν //
για τη ζωή΄΄. Ενυπάρχει στην ποίησή της μια ροπή ολοκλήρωσης κι ένας
αναβαθμός έκφρασης και συναισθήματος, που συγκινεί και μεγαλουργεί
στις κρύφιες στιγμές της ζωής και το αισθητικό στοιχείο της ποίησής της
προσεγγίζει ποιοτικά και χρονικά, το κοινωνικό μας γίγνεσθαι. Το πέταγμα
της ψυχής στο άγνωστο και στο επέκεινα, έχει φορά αισιόδοξης αναλαμπής
που αναγομώνει το ρυθμό της ανάγνωσης. Γράφει στο ποίημά της
΄΄Η Μουσική΄΄, ΄΄...Συνθέτω στίχους ακούγοντας νότες // απολαμβάνοντας
την ανεξάντλητη μαγεία // ...κόσμους νέους εξερεύνησα // και ξέγνοιαστα
ανακατεύω τώρα χρώματα΄΄. Ένα νοικοκύρεμα ανανεώνει την συμμετοχική
της πορεία στη ζωή, την δική της ταυτότητα, με στιγμές ζωντάνιας και
λάμψεις δημιουργίας. ΄΄Ο χρόνος- δεν είναι-ακίνητος΄΄ ή ΄΄αμέτοχος στη
μυστική λατρεία της ζωής΄΄ και τα ΄΄νοήματά του δεν περνούν // από τα
δάχτυλα στη παλάμη΄΄ μόνο, όπως έγραψε σελ. 47 στις ΄΄Στιγμές΄΄-
΄΄Στο τυφλό κορίτσι και άλλα ποιήματα΄΄, αλλά ζωοποιός δύναμη, με
πολλές και μορφοποιημένες δυνάμεις καρδιάς και νου. ΄΄Αφίξεις και
Αναχωρήσεις΄΄ , είναι η ανανέωση στη συμμετοχική διαδικασία των
πραγμάτων, στις εναγώνιες στιγμές σιωπής και εγκαρτέρησης, στην
επιστρέψιμη λαχτάρα της δημιουργικής αφύπνισης, της συναισθηματικής
πληρότητας και της λυρικής ενδυνάμωσης του στίχου. Η ποιητική έκφραση
γίνεται καθημερινό προσάναμμα του βιώματος, διακριτικός διάλογος και
μελλοντικός ορίζοντας ολοκλήρωσης, έκφρασης και κάθαρσης.
Φιλτάτη Ελένη Βαφειάδου, καλοτάξιδο στη ζωή το ποιητικό σου πόνημα.
Κώστας Καρούσος Πρόεδρος Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών 8/4/2024
Κριτικός Λογοτεχνίας-Ποιητής-Εικαστικός- Ηράκλειο Αττικής Βίλα Στέλλα.
της Ε.Λ.Ε.Ν.Η.Σ ...Β.Α.Φ.Ε.Ι.Α.Δ.Ο.Υ.
Γράφει η ποιήτρια ΄΄Η Αράχνη΄΄, ΄΄Βρίσκεται πάντα εκεί // καραδοκεί // κυρίαρχη
του χώρου της // πολύ αργά // την ώρα που σπαρταρούν στα δίχτυα της //
αντιλαμβάνονται τα θύματα της // την τρομερή πλεκτάνη, και τα άλλα //
ανυποψίαστα // που δεν βλέπουν μπροστά τους // παρά ελεύθερο ουρανό //
αδημονούν ακόμα να πετάξουν΄΄. Αφίξεις και Αναχωρήσεις -εκλεκτοί φίλοι-
κίνδυνοι της καθημερινότητας, αναστολές περιήγησης του κοινωνικού μας
χώρου, θυματοποίηση των ευκαιριών της ζωής, αναπροσαρμογή αντίληψης
και πρακτικής, εφεδρεία ψυχικής αντοχής και συναισθηματικής έκφρασης,
οδυνηρή πρεκτικοποίηση των αρνητικών της ζωής, επαναλαμβανόμενη
κατάσταση παγιδευμένης προοπτικής στη ζωή, κυρίαρχη κατάσταση
εγκλωβισμού, στις αμφίδρομες και οδυνηρές πλεκτάνες της ζωής και
αυτοέλεγχη προοπτική και επιφύλαξη από κινδύνους ορατούς, στην
αιχμηρή μας καθημερινότητα. Μου θυμίζει προηγούμενες παλλινδρομήσεις
και αναστοχασμούς, στο προηγούμενο ποιητικό της ΄΄το τυφλό κορίτσι και
άλλα ποιήματα΄΄, ψυχικές -κοινωνικές και προσωπικές αναβαθμίσεις και
προσεγγίσεις του κοινωνικού μας χώρου, με ποιητική στάση απολογίας στα
δρώμενα, με την προσωποποίηση του βιώματος και της εν γένει παρουσίας
της ποιήτριας στα δρώμενα. Επανέρχεται με τρόπο λυρικής, εκφραστικής
και συναισθηματικής ποίησης, της αυτοέλεγχης πραγματικότητας και της
αναζήτησης, ως μια επιτακτική ανάγκη-πλέον- συνύπαρξης και συνέκφρασης
στη ζωή. Το στοιχείο της ΄΄Αράχνης΄΄ αποκτά πολυμορφικό προσωπείο και
περιεχόμενο βιωμένης πραγματικότητας, αλλά και ένα κεντρομόλο πυρήνα
προειδοποίησης, στα μυστικά και στα απρόοπτα της ζωή, αλλά και το
στοιχείο -που ενυπάρχει πάντα- της αυτενέργειας και της προσωποποίησης
του βιώματος. Γράφει η ποιήτρια ΄΄Τα όνειρα΄΄, ΄΄Θα σου χαρίσω ένα
χαμόγελο // να φωτίσει τις σκιες της θλίψης // ήχο βιολιού // γλυκά να σε
μαγέψει // Στης προσδοκίας τις γρίλιες // η ευχή μου ας τρυπώσει //
καλημέρα να σου πει στη ζωή // κι αυτή // να φτερουγίσει΄΄. Φλέβα ζωής
πρακτικής παρουσίας στη ζωή -για την ποιήτρια Ελένη Βαφειάδου, είναι
το στοιχείο της ανεξάντλητης αισιοδοξίας, παρά τις μεταπτώσεις που γεννούν
πισωγυρίσματα ή άκαρπους αναστοχασμούς. Η δημιουργός βρίσκεται τακτικά
σε νοερά ψυχικά και συναισθηματικά φτερουγίσματα. Η άμεση στάση της
απολογίας, γίνεται αναγνωριστικό λιμάνι γαλήνης, εκτίμησης και εγρήγορσης
και η ανίχνευση της ζωής, γίνεται σπουδή και μελέτη του βιώματος και
απόλυτη ανάγκη εσωτερικού διαλόγου, που δηλώνει την ευπρόσωπη -στη
πορεία της- παρουσία. Γράφει στο ποίημα της ΄΄Οκτώβρης΄΄, ΄΄Ανυποψίαστη
ήρθες κοντά μου // όταν όλα για σένα είχαν τελειώσει // ...Μια συγκατάθεση
είχε προκαθορίσει // τη συνάντησή μας // ...Η αμετακλητη ένωσή μας //
στον ορίζοντα ενός θανάτου με συνοδεύει // ...τις μέρες μου έκτοτε ζω σαν
γιορτή΄΄. Ο θάνατος -για την ποιήτρια -είναι μια μετέωρη σκια, που
φωτογραφίζει τα δρώμενα, άλλοτε συμπλέει σε δρόμους μοναχικότητας,
άλλοτε ορθοτομεί τις ποιητικές της αντένες και ανασυντάσσει πόθους, πόνους,
νοσταλγίες κι ανασκιρτήματα ψυχικών διαδρομών, άλλοτε σαν μυστική
συγκατάβαση αμοιβαιότητας, άλλοτε σαν προσδοκία ταξιδιών, χωρίς
μαρτυρίες πονεμένων επιλογών της ζωής, κι άλλοτε σαν φωτοδότρα γέφυρα
προσέγγισης της πραγματικότητας, πάντα στα πλαίσια της ανίχνευσης των
δικών της δυνάμεων. Γράφει στο ποίημά της ΄΄Θηλυκή υπεροχή΄΄,
΄΄...ανάμεσα σε σκιες // αλήθειες ήξερε να διακρίνει // ...με διάφανη ματιά,
διεισδυτική // περιφρονούσε τις συμβάσεις // ...τα βήματά της εξύψωνε σε
αύρα αιθερική // ...αταίριαστη την είπαν // μα αυτή δεν φοβόταν πια
ν΄ανατέλλει΄΄. Η ωριμότητα της σκέψης, της περισυλλογής, της αναβάθμισης
και της κρίσης ή της αξιολόγησης των εμπειριών, έρχεται να ενδυναμώσει
-χρονικά-την κοινωνική της τροχιά και τη δύναμη της ψυχής, στη σοφή
αξιολόγηση των γεγονότων, στο πνεύμα της διείσδυσης ή της ταξινόμησης
ή της περιφρόνησης των φραγμών, των αδιεξόδων ή των ανεπίλυτων
εμποδίων της ζωής. Οι αλήθειες έρχονται σαν εξερεύνηση των προσωπικών
της δυνάμεων, που σταθεροποιούν τα βήματά της και βεβαιώνουν την αύρα
της σιγουριάς που την ακολουθεί, χωρίς ενδοιασμούς και φόβους, στο
δικό της χωροχρόνο πλέον και στη δική της ανατολή της ζωής.
Γράφει στο ποίημά της ΄΄Ελαφρότητα΄΄, ΄΄Κοίτα τις ανεμώνες // άνθισαν και
φέτος // το πέπλο του φόβου αψήφησαν // ματαιωμένες προσδοκίες δεν τις λύγισαν //
σ΄ αφρόντιστα χωράφια // ευλύγιστες σκέψεις // σαν φλόγες που γλύφουν //
το κούτσουρο // φόβους καίνε // ώσπου να διαλυθεί ο καπνός // τραγούδι
τώρα πιάσε // σε ρυθμό που χτυπούν οι αμφιβολίες // και με σιγουριά
διάλεξε // το δικό σου χρώμα για φόντο΄΄. Έτσι το παλιρροϊκό .κύμα της
επιβίωσης, επανέρχεται, συνταξιδευτής της φύσης, της άνθησης, του φυσικού,
του φυσικό κάλλους και της αναγέννησης. Το θέμα της επικοινωνίας-συχνά
πυκνά- λεηλατεί τον χρόνο της καθημερινότητας. Η ποιήτρια ανταμώνει τον
εαυτό της, επιβεβαιώνει την αίσθηση της ελευθερίας, του ονείρου, της
επιθυμίας και του έρωτα. Προσεγγίζει τον απολογισμό, με ευθύνη, με
σιγουριά. Η εξέλιξη της ζωής έχει πολλές στιγμές πάθους ή αμφιβολίας,
απογνωσης ή καλόπιστης αποδοχής, ή ανεξάντλητη κορύφωση του
συναισθήματος ή συνειδητές επιλογής έκφρασης. Το νόημα της ζωής και της
ύπαρξης γίνεται ποίηση εικαστική, λαχτάρα συναίσθησης και νοηματοφόρα
επιστροφή στη καθημερινότητα. Γράφει στο ποίημά της ΄΄Προορισμός΄΄
΄΄...Εκεί όπου το νερό γλυφό // την άνυδρη γη ποτίζει // και το φως ισορροπεί
με το σκοτάδι // κι η αφθονία υποκλίνεται στη στέρηση // κι ο νους αγκαλιάζει
το συναίσθημα // ...κι΄ όλα μέσα σου στην ίδια θέληση συγκλίνουν //
για τη ζωή΄΄. Ενυπάρχει στην ποίησή της μια ροπή ολοκλήρωσης κι ένας
αναβαθμός έκφρασης και συναισθήματος, που συγκινεί και μεγαλουργεί
στις κρύφιες στιγμές της ζωής και το αισθητικό στοιχείο της ποίησής της
προσεγγίζει ποιοτικά και χρονικά, το κοινωνικό μας γίγνεσθαι. Το πέταγμα
της ψυχής στο άγνωστο και στο επέκεινα, έχει φορά αισιόδοξης αναλαμπής
που αναγομώνει το ρυθμό της ανάγνωσης. Γράφει στο ποίημά της
΄΄Η Μουσική΄΄, ΄΄...Συνθέτω στίχους ακούγοντας νότες // απολαμβάνοντας
την ανεξάντλητη μαγεία // ...κόσμους νέους εξερεύνησα // και ξέγνοιαστα
ανακατεύω τώρα χρώματα΄΄. Ένα νοικοκύρεμα ανανεώνει την συμμετοχική
της πορεία στη ζωή, την δική της ταυτότητα, με στιγμές ζωντάνιας και
λάμψεις δημιουργίας. ΄΄Ο χρόνος- δεν είναι-ακίνητος΄΄ ή ΄΄αμέτοχος στη
μυστική λατρεία της ζωής΄΄ και τα ΄΄νοήματά του δεν περνούν // από τα
δάχτυλα στη παλάμη΄΄ μόνο, όπως έγραψε σελ. 47 στις ΄΄Στιγμές΄΄-
΄΄Στο τυφλό κορίτσι και άλλα ποιήματα΄΄, αλλά ζωοποιός δύναμη, με
πολλές και μορφοποιημένες δυνάμεις καρδιάς και νου. ΄΄Αφίξεις και
Αναχωρήσεις΄΄ , είναι η ανανέωση στη συμμετοχική διαδικασία των
πραγμάτων, στις εναγώνιες στιγμές σιωπής και εγκαρτέρησης, στην
επιστρέψιμη λαχτάρα της δημιουργικής αφύπνισης, της συναισθηματικής
πληρότητας και της λυρικής ενδυνάμωσης του στίχου. Η ποιητική έκφραση
γίνεται καθημερινό προσάναμμα του βιώματος, διακριτικός διάλογος και
μελλοντικός ορίζοντας ολοκλήρωσης, έκφρασης και κάθαρσης.
Φιλτάτη Ελένη Βαφειάδου, καλοτάξιδο στη ζωή το ποιητικό σου πόνημα.
Κώστας Καρούσος Πρόεδρος Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών 8/4/2024
Κριτικός Λογοτεχνίας-Ποιητής-Εικαστικός- Ηράκλειο Αττικής Βίλα Στέλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου