εκεί όπου η γνώση συναντά την αισθαντικότητα,
παρατηρώντας τις διαδρομές της πέτρας,
μαθαίνεις πώς τα χέρια στιβαρά τις στοίχισαν
σε θόλο που προστάτεψε
αμέτρητες γενιές·
πώς ο λόγος τις σμίλεψε με σοφία.
Αρχίζεις τότε να εξηγείς
τους κύκλους της ζωής σου,
ακολουθώντας την ροή
και τα σχήματα των υγρών ανάμεσά τους,
γνωρίζοντας τώρα πια τους νόμους
της αέναης κίνησης
ανεμπόδιστα εντός σου.
Κάθε στάλα πολύτιμη,
κανένα δάκρυ δεν πήγε χαμένο,
σε στέρνα χαράς καταλήγουν,
αναδεικνύοντας γνώση πανάρχαια
που δεν πρέπει να χαθεί:
Να δουλεύεις το μέταλλο και την πέτρα
θα πει: να συνυπάρχεις με τους ανθρώπους.
πώς ο λόγος τις σμίλεψε με σοφία.
Αρχίζεις τότε να εξηγείς
τους κύκλους της ζωής σου,
ακολουθώντας την ροή
και τα σχήματα των υγρών ανάμεσά τους,
γνωρίζοντας τώρα πια τους νόμους
της αέναης κίνησης
ανεμπόδιστα εντός σου.
Κάθε στάλα πολύτιμη,
κανένα δάκρυ δεν πήγε χαμένο,
σε στέρνα χαράς καταλήγουν,
αναδεικνύοντας γνώση πανάρχαια
που δεν πρέπει να χαθεί:
Να δουλεύεις το μέταλλο και την πέτρα
θα πει: να συνυπάρχεις με τους ανθρώπους.
________________________________
Ελένη Βαφειάδου
Αφίξεις, αναχωρήσεις, ζωή, Εκδόσεις Εύμαρος, Αθήνα Δεκέμβριος 2023
Αναρωτιέται ο Σεφέρης στον "Βασιλιά της Ασίνης":
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ο ποιητής αργοπορει κοιτάζοντας τις πέτρες κι αναρωτιέται
υπάρχουν άραγε
ανάμεσα στις χαλασμένες τούτες γραμμές τις ακμές τις αιχμές τα κοίλα και τις καμπύλες
υπάρχουν άραγε
εδώ που συναντιέται το πέρασμα της βροχής του αγερα και της φθοράς
υπάρχουν, η κίνηση του προσώπου το σχήμα της στοργής
εκείνων που λιγόστεψαν τόσο παράξενα μες στ ζωή μας;".
Η Ελένη Βαφειάδου απαντά με αυτό το ποίημα της με βεβαιότητα ότι ναι, υπαρχουν.
"Μνημη του μόχθου ριζωμένη στο ρυθμό
που χτύπησε τη γης με πόδια
λησμονημένα",
γράφει αλλού ο Σεφέρης. Η Βαφειάδου απηχεί διακριτικά το στοχαστικό κλίμα της ποίησης του ποιητικού προγονου, και ταξιδεύοντας στη νότια Ιταλία, σε τοπία πολύ συγγενικά με τα ελληνικά τοπια που κυριαρχούν στον Σεφερη,αντιστρέφει αποφασιστικά την απαισιοδοξία του και μας ωθεί σε μια φωτεινή πίστη κι ευγνωμοσύνη για τον ανθρώπινο μοχθο, σε μια βεβαιότητα για την αντοχή των έργων του ανθρώπου στον χρόνο... Το ποίημα της ειναι συγχρόνως στοχαστικό και αισθαντικό, χωρίς φθαρμένες από τη χρήση εικόνες. Διόλου μελοδραματικό, αν και γεμάτο συγκίνηση. Με στερεο χτίσιμο της σκαλωσιάς του και απρόσκοπτη ροή. Απο τη ρεαλιστική περιγραφή οδηγείται ανεπαίσθητα στον συμβολισμό, από τον εξωτερικό κόσμο στο αντίκτυπο του εντος της. Ο βιωματικός καρπός της περιήγησης της στη Στερνατια και στα γύρω της μέρη κρυσταλλωθηκε σε λίγους στιχους και αυτό, εντέλει, ειναι η δύναμη της ποίησης.
Η ποίηση για μένα είναι το εκφραστικό εκείνο μέσο που μπορεί να συμπυκνώσει την ουσία όλης της ζωής, μια γλώσσα όπου οι άνθρωποι κοινωνούν και συναισθάνονται τις αλήθειες της. Στην πορεία αυτή είχα την εξαιρετική τιμή και τύχη όχι μόνο να μαθαίνω και να εξελίσσομαι στη ζωή και τα εκφραστικά μέσα μου πλαισιωμένη και καθοδηγούμενη από τα τόσο ανεπτυγμένα και οξυμένα στοχαστικά και αισθητικά κριτήρια της Αθηνάς Βογιατζόγλου αλλά και να βιώνω την φιλία μας σαν φάρο στην ζωή μου. Και μπορώ με βεβαιότητα να πω πως διαθέτει τις ιδιαίτερες ικανότητες, την γνώση και το ταλέντο να δημιουργεί ποίηση, όχι μόνο με τον άμεσο τρόπο, σαν ποιήτρια, αλλά και τον έμμεσο σαν καθηγήτρια και κριτικός με την σημαντική συμβολή της στη Νεοελληνική Λογοτεχνία, εμπνέοντας και καθοδηγώντας όσους ασχολούνται την τέχνη του λόγου.
Διαγραφήαυτη η μοναδικότητα του δημιουργικου ευαισθητου προσωπικου σου λογου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήανυπογραφο αν το διαβαζα,
θα με παρεπεμπε σε σενα💕
..κανενα δακρυ δεν πηγε χαμενο..
ολες σου οι λεξεις,
δινουν κ ρ α δ α σ μ ο!
ευχαριστουμε Ελενη Μας!! ❤️