MIA HΛΙΑΧΤΙΔΑ

Σου έστειλα μια ηλιαχτίδα 

να χρυσώσει τη μελένια ματιά

όταν βήματα με οδήγησαν ξανά

στον όμορφο κόλπο.

Εκεί που χρυσαφένιες ακτίνες

κέντησαν τα μυστικά

της πρώτης και της τελευταίας αγκαλιάς

πάνω στο ευλύγιστο νερό.

Να σε βρει, της ζήτησα,
μαζί με μύρο

κατάλευκου πέταλου λεμονιάς,

στίχους να σου ψιθυρίσει  

για να σε ξελογιάσει.

Να λύσει τα μάγια
των μοχθηρών ψυχών

να λευτερώσει τη λαλιά

που λάγνα ξέρει να ψιθυρίζει

λόγια ερωτικά.

Κι εμφανίζεται στου ονείρου

την οπτασία

κουκλόσπιτο σε αέρινο μονοπάτι

ανάμνηση ενός μέλλοντος που δεν ορίζεται.

Πέλαγος των ματιών  

αντανακλάται στο ποτήρι

μισοτελειωμένου ρουμπινί κρασιού

πράξης μεθυστικής

που λικνίζει τα κύτταρα

σε αργόσυρτο μεθυστικό χορό

γνώριμο από παλιά.

Από όλους μυστικό,

όπως αρμόζει σε αιώνιους εραστές.
__________________________

Ελένη Βαφειάδου