Απρόβλεπτες στιγμές
καμπύλες χαράζουν
στην γραμμή της ζωής.
Κάποτε την κρύβουν
με του φόβου την πειθώ
κι άλλοτε τη σηκώνουν
στ' αστέρια
να δει τον κόσμο από ψηλά.
-Άπληστη καρδιά
ξεχνάς το μικρό κι ασήμαντο
κλειδί στην ομορφιά,
τους μύθους
μες του κόσμου την ασχήμια.
Αλλιώτικη η ματιά από ψηλά.
Καθρεφτίζει
της ποίησης την ανάλαφρη πνοή,
το θρόισμα των φύλλων του δέντρου
και τα χείλη ενός παιδιού
που αθώα ρωτά.
__________________
Ελένη Βαφειάδου
Από την ποιητική συλλογή: "Το τυφλό κορίτσι και άλλα ποιήματα" Αθήνα, 2018
