ΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ

Καμιάν αλήθεια δεν κατέχω στα αλήθεια.
Δεν είμαι πιότερο καλή από τους κακούς
μόνο την ευθύνη της επιλογής ίσως νοώ,
διαφορετικά να πράξω.
Την ειρήνη με μένα ποθώ
να συνάψω.

Την μικρότητα σε σύμπαν απέραντο
της ύπαρξης
αν αναλογιστώ,
τίποτε δεν με χωρίζει
από τον πιο ταπεινό,
την διδαχή του αναζητώ.
Να τον αγκαλιάσω ίσως μπορώ.

Ασήμαντα τα αποχτήματα
μπρος στη γνώση της ζωής,
βάρος περιττό γίνονται,
τείχος μοναξιάς ανάμεσά μας
σαν πλησιάζουμε
να δώσουμε τα χέρια.

Δύναμη αγάπης
η αγάπη του εαυτού.
Πολύτιμη η συνειδητότητα
του διαφορετικού,
δρόμους νόησης φωτίζει
στην ουσία του υπαρκτού.

Καθρέφτης ελεύθερης ψυχής 
που αιτίες αναζητά
αξίες αναλλοίωτες δομεί,
αδικίες της μοίρας
να ανατρέψει τολμώντας
με πράξεις συνειδητές, φωτεινές.


_____________

Ελένη Βαφειάδου

Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΣΑΝ ΓΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ...

Auguste Rodin, Desperation, 1890

Σαν ξεχειλίσει η πίκρα,
και τ' άδικο της γης
απ΄την πληγή σου στάζει
δηλητήριο φαρμακερό,
μην πνίξεις τον θυμό,
μην τον σωπάσεις.
Άσε το δάκρυ
ρυάκι να κυλήσει,
τα δίκια σου να λευτερώσει.

Σαν η ανάσα τ' αναφιλητού
ξανάβρει τον ρυθμό χαλαρωμένη,
στης έκφρασης τα βάθια
νάβρεις λέξεις με δάκρυ ανταμωμένες. 

Στίχοι ποτάμια

με ορμή και σθένος ανελέητο
να ξεχυθούν στην πλάση.

  

Tραγούδι ονείρου,
βασανισμένες ψυχές 

να εξυψώσει,
κι η βούληση
τ' άδικο ν' αφανίσει
στου καταρράχτη τ' απύθμενα βάθη.

Κι απ' τις δροσοσταλίδες,
αύρα καθάριας ψυχής,
στην ομορφιά της να λάμψει.

____________________

Ελένη Βαφειάδου

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

Πως να εμπιστευτείς;
Τι; Ποιόν άραγε;
Γεννήθηκες
σε κόσμο αντιφατικό
που βίαια και ταυτόχρονα μοιράζει
χάδια και χαστούκια.
Κι όλο αχόρταγα ζητάς
μήτρα ασφαλή να κρυφτείς,
κι όσο λαχταράς με προσδοκία
την προδοσία γεύεσαι πικρά.
Πληγωμένο ζώο, φόβος απέραντος σε κυριεύει,
φώλιασε η καχυποψία και καίει τα σωθικά.
Αγκάθια φυτρώνουν και ορμάς
στο πρώτο χέρι που χαϊδεύει τις λαβωματιές
πριν σε πονέσει να λαβώσεις.

Ψάξε,

άνοιξε την καρδιά,
ίσως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, 

που έμαθαν άδολα να αγαπούν, 

Στου κόσμου τα παιδιά
ακόμα αγνότητα θα βρείς.
Νοιάξου,
αυτά να σώσεις,
Σε κόσμο που εμπιστεύονται
με αγάπη αν μεγαλώσουν,
κι ανθίσουν,

υπάρχει ελπίδα
στο μέλλον να μας οδηγήσουν.

_________________

Ελένη Βαφειάδου

ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΜΠΟΡΕΙΣ...

Δεν μπορείς να μιλήσεις
σ' όποιον να σ' ακούσει
δεν θέλει,
να τον ακούσεις μόνο μπορείς,
κι άσε τις καρδιές να ψιθυρίσουν...

Κι αν χέρι απλώσεις
σ΄ όποιον φοβάται να το πιάσει,
σαν σιμώσει,
καθάριο χέρι καρδιάς
θε να ζητήσει.

Δεν μπορείς να βοηθήσεις
όποιον βοήθεια δεν ζητά,
κι αν ζητήσει,
μάθε του πώς,
τον εαυτό του να βοηθά.

Κι αν λάθη ολοφάνερα
στην καταστροφή τον πάνε
ψάξε τα δικά σου νά βρεις
και ζήτα του το χέρι.

Μόνο ν' αγαπάς μπορείς
όσο η καρδιά αντέχει...
άκυρη να ξέρεις η αγάπη
είναι γι' αυτόν,
που τον εαυτό του
ν' αγαπήσει δεν ξέρει.

_______________

Ελένη Βαφειάδου