Στην άκαρδη πόλη
σβήνουν βαριά τα βήματα,
τα παιδιά αποκλείονται,
δεν έχουν χώρο να υπάρξουν.
Πνίγηκαν τα όνειρα από ασφυξία
στις κομμένες διαδρομές του αέρα,
που δεν παρασύρει τις σκέψεις που νοσούν
από θόρυβο και μιζέρια.
Κραυγές υπόγειες, σαν διαδρομές
πάνω σε τοίχους που στεγάζουν την απελπισία
όσων ελεύθεροι θαρρούν πως γεννήθηκαν.
Σκοτεινά βλέμματα βιαστικών ανθρώπων,
συνωστισμένων στην απουσία του ορίζοντα,
άκαμπτοι αυχένες
από υπερένταση υστερικής ταχύτητας
εμποδίζονται να κοιτάξουν ψηλά
τ΄ αδηφάγα πουλιά
που ακόμα πετούν
στον στενό ουρανό
ψάχνοντας την εύκολη τροφή
στα απόβλητα.
_______________
Ελένη Βαφειάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου