ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Εσένα που δεν γνώρισα ακόμα,
θα αναγνωρίσω από το βλέμμα
που θαρρετά θα με αντικρύσει.
Που θα είναι καθάριο σαν έρθει κοντά μου
δίχως να κρύβεται σε ψεύτικη φορεσιά,
για να ανακαλύψουμε μαζί
ότι όμορφο έχει στον κόσμο απομείνει.
Που θα θελήσω να σου πιάσω το χέρι
κι η στιγμή θα αποκτήσει το νόημά της.
Που θα καθρεφτίζει μια ψυχή
που γνωρίζει τον κόσμο,
και θέλει να συνεχίσει 
να υπάρχει μέσα σε αυτόν.

Θέλω να δω στα μάτια σου
κατανόηση κι αγάπη,
να χωρέσω στην ομορφιά τους,

συγχώρεση να δω για όσα αφήνεις πίσω.

Να με ακούς χωρίς να φοβάσαι,
να μου δείχνεις πώς να σωπαίνω
όταν οι λέξεις δεν είναι απαραίτητες
για ένα νόημα πιο βαθύ
από όσο μπορούν να περιγράψουν.
Να μου μιλάς
και τότε θα ξέρω
αν ο παλμός της φωνής
κάνει αόρατες χορδές να πάλλονται
μέχρι η ψυχή να θελήσει να πετάξει ,
να αγγίξει την δική σου
μαγεμένη από τον αρμονικό αχό.

Να υπάρξω ξέχωρα από τους άλλους
στο βλέμμα που με κοιτά
κι ο χρόνος να καθηλώνεται στο εμείς.
Να ρουφάμε τις στιγμές που γίνονται δικές μας
γιατί θέλουμε να τις αφιερώσουμε
στο απόλυτο Τώρα που συμβαίνει.
__________________________

Ελένη Βαφειάδου