ΤΟΠΟΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

 

ΤΟΠΟΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

Ο τόπος ήταν πάντοτε λατρευτικός.
Εκεί ψηλά όπου αγναντεύεις τα πέλαγα να σμίγουν,
πίσω από τα κυπαρίσσια και τους λόφους της πλαγιάς
η Ακρόπολη,
κι η πόλη που από μακριά κρύβει τις πληγές της.
Εκεί ανέβαιναν ανέκαθεν οι θνητοί
για να λατρέψουν την απεραντοσύνη
στον λόφο των Ταξιαρχών.

Λίγο πιο πέρα στην Μονή Καισαριανής
ξεκινά η πομπή των μασκοφόρων προσκυνητών.
Με δέος και κατάνυξη
συνοδεύουν δυο γεράκια στην άγρια ζωή
θεραπευμένα με φροντίδα.
Κι εκείνα, αφού διστάζουν για μια στιγμή
φτερουγίζουν μακριά.

Σε Παλαιοχριστιανική φτάνουν Βασιλική,
μεγαλόπρεπη κι απέριττη.
Τα απομεινάρια της πέτρας εκεί,
συναντούν όλες τις εποχές.
Δωρικές στήλες κι επιτύμβια
αποκαθηλώθηκαν ξανά και ξανά,
μετασχηματίζοντας τα περίτεχνα μάρμαρα
σε νέες λιθοδομές·
με την ίδια στιβαρότητα
όλους τους Θεούς δοξάζουν
ως την τελευταία τους εκδοχή.

Κλίτος περικλειόμενο από κίονες
κάτω από τους τοξωτούς θόλους
φιλόξενο στεγάζει περαστικούς εραστές
από την ξαφνική βροχή·
τόπος λατρείας γίνεται ξανά.

Τα γεράκια δεν αντιλαμβάνονται
τις εναλλαγές της εξουσίας,
ούτε τον απόηχο του κρότου
από των όπλων την κλαγγή
που ακόμα στοιχειώνει το σκοπευτήριο,
την άδικη θυσία στο όνομα
της υπεροχής μιας φυλής·

ανέμελα ερωτοτροπούν
στον απέραντο γαλάζιο ουρανό.

__________________________

Ελένη Βαφειάδου

Το ποίημα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από την Μαρία Μπάκα, στη Βίλλα Στέλλα στις 18/4/2024