Την έλεγαν Crosby Fanny
μου φανερώθηκε σ’ ένα όνειρο μια νύχταπριν χρόνια, ολότελα τυφλή.
-Σε χρειάζομαι τόσο πολύ, μου είπε.
Το όνειρο έγινε ποίημα
το ποίημα έγινε βιβλίο.
-Τι χρειάζεται ένα τυφλό κορίτσι, αναρωτήθηκα;
Στίχοι ψηλαφήθηκαν με την αφή.
Τίτλος βιβλίου κοινός μας έφερε ξανά κοντά.
Νέα Υόρκη 1844, Αθήνα 2018.
Ποιήτρια και υμνογράφος,
διάσημη στην εποχή της κι έκτοτε
για στίχους αμέτρητους που υμνήθηκαν
χαρίζοντας δύναμη και κουράγιο.
Γραφή Braille δεν έμαθε ποτέ,
δίδαξε όμως παντού:
με την πίστη πώς να ακούμε
τις ψυχές πώς να ακουμπάμε
τον κόσμο πώς να ψηλαφούμε
την ζωή πώς να υμνούμε.
Νέα Υόρκη 1844, Αθήνα 2018.
Ποιήτρια και υμνογράφος,
διάσημη στην εποχή της κι έκτοτε
για στίχους αμέτρητους που υμνήθηκαν
χαρίζοντας δύναμη και κουράγιο.
Γραφή Braille δεν έμαθε ποτέ,
δίδαξε όμως παντού:
με την πίστη πώς να ακούμε
τις ψυχές πώς να ακουμπάμε
τον κόσμο πώς να ψηλαφούμε
την ζωή πώς να υμνούμε.
___________________________
Ελένη Βαφειάδου
Το ποίημα συμπεριλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή "Αφίξεις, αναχωρήσεις, ζωή" Εκδόσεις Εύμαρος, Δεκέμβριος 2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου