Η ΜΟΙΡΑ

Άκουσα την έκκληση
κι εσύ την απελπισμένη κραυγή,
το όνειρο θελήσαμε να ψηλαφήσουμε.
Αγνό παιδί, μαύρο πουλί,
πεταλούδα φανταστική,
ξεκλείδωσες την κρυμμένη ευχή
κι αφεθήκαμε έκθετοι 

στην προσμονή.

Μιλήσαμε για την βροχή
και του ήλιου την λαχτάρα,
για την χαρά,
την πίκρα την στυφή.
Μιλήσαμε για τα παιδιά,
τους φόβους της ψυχής.
Τα όνειρα τα απατηλά
σε άστρα ευνοϊκά 

εναποθέσαμε.

Και να,
η μοίρα μας

 κοιτά 

και μας περιγελά.

______________

Ελένη Βαφειάδου