Η ΘΕΑ

Πιο ψηλά από τον κέδρο
διέσχισα το σημείο του πόνου
κι έστησα το καβαλέτο
στο παράθυρό σου.

________________

Ελένη Βαφειάδου

Φωτογραφία: Hossein Zare

Η ΜΟΙΡΑ

Άκουσα την έκκληση
κι εσύ την απελπισμένη κραυγή,
το όνειρο θελήσαμε να ψηλαφήσουμε.
Αγνό παιδί, μαύρο πουλί,
πεταλούδα φανταστική,
ξεκλείδωσες την κρυμμένη ευχή
κι αφεθήκαμε έκθετοι 

στην προσμονή.

Μιλήσαμε για την βροχή
και του ήλιου την λαχτάρα,
για την χαρά,
την πίκρα την στυφή.
Μιλήσαμε για τα παιδιά,
τους φόβους της ψυχής.
Τα όνειρα τα απατηλά
σε άστρα ευνοϊκά 

εναποθέσαμε.

Και να,
η μοίρα μας

 κοιτά 

και μας περιγελά.

______________

Ελένη Βαφειάδου

ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

Mέτρησες τα χάδια με πόνο 

βία έπνιξε τις ανάσες 

την μήτρα ξαναζητάς. 

Προδοσία πικρή, 

φόβος και καχυποψία 

ακύρωσαν την συμπόνοια. 

Αγκάθια ολόδικά σου φύτρωσαν 

χωρίς εμπιστοσύνη. 

Ψάξε με το χέρι στην καρδιά 

την δίψα σου να σβήσεις. 

Φάρος ζεστός και γιατρειά 

να γίνεις

για να ανθίσουν τα παιδιά.

_____________________

Ελένη Βαφειάδου

ΕΝΑ ΦΛΑΜΕΓΚΟ Η ΖΩΗ

Με μια κραυγή,
μια ανάσα κι ένα φως
η ζωή 
το τραγούδι ξεκινά.
Θάνατος την παραφυλάει.

Απρόβλεπτη κι ατίθαση
μαζί του φλερτάρει,
στροβιλίζονται
στον ίδιο σκοπό.

Του έρωτα δοξάρι
δίνει πάθος και παλμό,
τον θάνατο νικάει.
Όμορφη είναι η ζωή.

Χορεύεις στο δικό της ρυθμό.

Κι αν δειλιάσεις, 

σε προσπερνά.

________________

Ελένη Βαφειάδου

Πίνακας: "Ο Χορός" του Αχιλλέα Βεζύρη

Το ποίημα αυτό συμπεριλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή

'Το τυφλό κορίτσι και άλλα ποιήματα" με τον τίτλο "Η ζωή"