Πνευματικό θα έλεγα έναν άνθρωπο που έχει πάρει τον εξελικτικό δρόμο της πνευματικής ανάπτυξης, έναν δρόμο ιερό, προς την υπέρβαση της φύσης του και την αναζήτηση της εσωτερικής του αλήθειας, των πνευματικών του δυνατοτήτων αλλά και του πραγματικού νοήματος της ζωής.
Δρόμος επίγνωσης σώματος, πνεύματος και ψυχής ώστε να συνυπάρχουν με αρμονία σε ένα γαλήνιο όλον, απαλλάγμενο από εσωτερικές εντάσεις κι αντιθέσεις . Αισθήματα, σκέψεις, και διαίσθηση αναγνωρίζονται σιγά σιγά σαν αντιδράσεις προς τον συνειδητό και ασυνείδητο κόσμο του. Ο λόγος εκφράζεται συνειδητά και οι πράξεις αποκτούν συναίσθηση ευθύνης με αυτοσεβασμό, ώστε να συμβαδίζουν με τις σκέψεις και τα λόγια. Δεν είναι απαραίτητη η ακαδημαική μόρφωση, ούτε η επαγγελματική καταξίωσή του ,συχνά τα τυπικά προσόντα υποκαθιστώνται από τα μαθήματα της ίδιας της ζωής. Πνευματικές απολαύσεις και ιδανικά παίρνουν σταδιακά μεγαλύτερη αξία από τα υλικά αγαθά και τα αποχτήματα, και κατακτιέται η αυτοσυνείδηση της ύπαρξης μέσα στην κοινωνία και το σύμπαν που του δίνει μια νέα οπτική της ζωής και των προτεραιοτήτων της, η διαφορετική, καθαρή ματιά της ανθρώπινης νόησης.
Ακούραστα καταπονεί τον νου, ώστε να δώσει απαντήσεις στα μικρά και μεγαλύτερα ερωτήματα της ζωή και αποκτά γνώσεις που διαχέονται αλλά δεν μεταλαμπαδεύονται. Μπορεί να αποτελέσει φωτεινό φάρο για τους άλλους ανθρώπους στις δικές τους αναζητήσεις, να καθοδηγήσει και να τους βοηθάει χωρίς να τους εξουσιάζει ή να ελέγχει.
Μπορεί χάρις στην αυτογνωσία να κυριαρχεί και να ιεραρχεί τις επιθυμίες του και τα συναισθήματά του, αποκτώντας έλεγχο στη ζωή του, θέτοντας και υπηρετώντας πιστά τα όνειρά του, ότι δηλαδή η ψυχή του επιτάσσει, γνωρίζοντας ότι σκοπός ζωής είναι κάτι ιερότερο και σημαντικότερο από την απλή επιβίωση σε καθεστώς φόβου και ανασφάλειας.
Η διαχείριση της ζωής του πνευματικού ανθρώπου που έχει αποκτήσει σκοπό, νόημα και ουσία έχει άμεση σχέση με την σωστή διαχείριση του χρόνου του που είναι η μοναδική του πραγματική περιουσία. Από την διαχείρισή του εξαρτάται η επίτευξη του σκοπού μιας ζωής. Έτσι εστιάζει όλο και περισσότερο στο αίτιο και την ουσία.
Υπέρτατο αγαθό στην εξέλιξή του είναι η ελευθερία της βούλησης.
Μπορεί να επιλέγει ελεύθερα. Αν επιλέξει το καλό, την αγάπη, την συγχώρεση, την αλήθεια, την γνώση, και την δικαιοσύνη για να ορίσει και να βελτιώσει τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του γίνεται πνευματικός, άξιος της εμπιστοσύνης των υπολοίπων.
Συχνά είναι ο δρόμος του μοναχικός διότι εκφράζει το διαφορετικό που δεν είναι πάντοτε αποδεκτό. Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη εξοστρακισμούς και διώξεις φωτισμένων ανθρώπων. Αποτελούν απειλή για το ακατέργαστο εγώ άπληστων ανθρώπων με σκοτεινούς σκοπούς, που επιδιώκουν ανά τους αιώνες το κυνήγι του χρήματος, της εξουσίας, της ηδονής και των απολαύσεων.
Δανείζομαι αποσπάσματα πρόσφατου άρθρου του Στήβεν Χώκινς με τίτλο "αυτή είναι η πιο επικίνδυνη εποχή για τον πλανήτη μας". Επισημαίνει ότι στην εποχή μας ο άνθρωπος ανίκανος να παράγει τα προς το ζειν και αποκομένος από τους ηγέτες και τα κέντρα λήψης αποφάσεων νιώθει τεράστιο θυμό, που τον οδηγεί σε πράξεις απελπισίας. Τα επιτεύγματα της τεχνολογίας τον θέτουν στο περιθώριο και διογκώνουν τις ανισότητες ενώ παράλληλα αυτές γίνονται περισσότερο ορατές από ποτέ. Άνθρωποι στη Σαουδική Αραβία και αλλού χωρίς πρόσβαση σε νερό χάρις σε ένα κινητό ξεκινούν ταξίδια απελπισμένα προς την ευμάρεια και ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να καταστρέψει τον πλανήτη του χωρίς να έχει την δυνατότητα να δραπετεύσει από αυτόν. Η γη από μακριά δεν είναι παρά μια μικρή κουκίδα που έθνη και σύνορα ίσως έχουν μικρότερη σημασία από την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Μόνο αν μάθουμε να μοιραζόμαστε και να συνεργαζόμαστε στον πλανήτη υποστηρίζοντας τους οικονομικά αδύνατους προς μια δίκαιη παγκόσμια ανάπτυξη παράλληλα με την συνεπή προς την προστασία των φυσικών πόρων και του ανθρώπινου κεφαλαίου μπορούμε να ελπίζουμε. Ο πνευματικός άνθρωπος έχει την ευθύνη με ταπεινότητα να ενσκύψει στα πραγματικά προβλήματα της ανθρωπότητας και να προτείνει βιώσιμες λύσεις...
Κι εμείς δεν έχουμε παρά να τον αναζητήσουμε να επιλέξουμε να διδαχθούμε από αυτόν και να τον ακολουθήσουμε σε έναν δικό μας πνευματικό δρόμο για να εξελιχθούμε σε όντα μιας καλύτερης κοινωνίας.
Το παραπάνω κείμενο παρουσιάστηκε στην τέταρτη εκδήλωση της ομάδας Αλληλεγγύης "ΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ" με τίτλο "Ο πνευματικός άνθρωπος και ο ρόλος του στο κοινωνικό γίγνεσθαι" που πραγματοποιήθηκε στις 24/4/2017 στην αίθουσα εκδηλώσεων των εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου