Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΣΑΝ ΓΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ...

Auguste Rodin, Desperation, 1890

Σαν ξεχειλίσει η πίκρα,
και τ' άδικο της γης
απ΄την πληγή σου στάζει
δηλητήριο φαρμακερό,
μην πνίξεις τον θυμό,
μην τον σωπάσεις.
Άσε το δάκρυ
ρυάκι να κυλήσει,
τα δίκια σου να λευτερώσει.

Σαν η ανάσα τ' αναφιλητού
ξανάβρει τον ρυθμό χαλαρωμένη,
στης έκφρασης τα βάθια
νάβρεις λέξεις με δάκρυ ανταμωμένες. 

Στίχοι ποτάμια

με ορμή και σθένος ανελέητο
να ξεχυθούν στην πλάση.

  

Tραγούδι ονείρου,
βασανισμένες ψυχές 

να εξυψώσει,
κι η βούληση
τ' άδικο ν' αφανίσει
στου καταρράχτη τ' απύθμενα βάθη.

Κι απ' τις δροσοσταλίδες,
αύρα καθάριας ψυχής,
στην ομορφιά της να λάμψει.

____________________

Ελένη Βαφειάδου