Διέσχισα τους Χρόνους,
των Ατρειδών
τα μονοπάτια ακολουθώντας,
για να σε συναντήσω,
κόρη ιερή.
Τα μυστικά σου αφουγκράζομαι:
τους ψιθύρους του Απόλλωνα
του υπερβόρειου ταξιδευτή,
το τρέμουλο του αμνού,
την δική σου ανάσα λαχανιασμένη,
λέξεις ανάκατες σαν αραδιάζεις
για ν΄ ανταμώσουν τις προσδοκίες
των θεοπρόπων.
Κι εκείνοι,
με το κύρος της δικής σου αυθεντίας
με τα σημάδια των θεών
βαριά στους ώμους,
τους χρησμούς ερμηνεύοντας,
το παρελθόν μου
που Ιστορία ονομάστηκε,
χάραξαν.
Έκτοτε θανατώθηκαν οι προφήτες.
Στην πυρά οι μάγισσες,
χάθηκαν οι υποσχέσεις της αθανασίας.
Ήρωες και ημίθεοι
κι οι θεότητες της φύσης
υποτάχθηκαν,
στο μικρό πολύξερο
άπληστο, κυρίαρχο εγώ.
Κι εγώ
κοντά σου αναζητώ
τον άγνωστο εαυτό μου
να βρω.
_______
Ελένη Βαφειάδου
Από την ποιητική συλλογή " Το τυφλό κορίτσι και άλλα ποιήματα" , Οκτώβρης 2018
