ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ

Δεν είναι κακή η λέξη θέλω. 

Αυτή χτίζει τα όνειρα.

Λουλούδια οι επιθυμίες που κόβεις

πριν γεννηθούν, 

από φόβο μη και δεν χωρέσουν 

στη ζωή των άλλων.

Κι αν κάποιο προλάβει 

και ξεφυτρώσει απροσδόκητα, 

πάθος ανεξέλεγκτο, απαγορευμένο γίνεται.

Αν κρύψεις τις επιθυμίες σου, 

ενοχή θα φορτωθούν οι γύρω

για τον θυμό σου.

Αν τις πνίξεις, 

απωθημένο κι ανεκπλήρωτο το παράπονο

τη θλίψη θα θρέψει. 

Άσε με να τις ανακαλύψω μαζί σου, 

θα τις ποτίζω να μεγαλώσουν, 

στο πλευρό σου θα τις φροντίζω

μαζί με τις δικές μου.

Κι αν καμιά φορά μεταξύ τους μπλέκουν,

σα σοφοί κηπουροί

θα διαλέγουμε τις πιο γερές.

Θα κορφολογούμε τις ατίθασες και άπληστες,

στεφάνι να πλέκουμε

την αγάπη να φροντίζουν.

_____________________

Ελένη Βαφειάδου

Από την ποιητική συλλογή:

"Το τυφλό κορίτσι και άλλα ποιήματα"

 

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Σ’ ευχαριστώ
Για τ’ όνομά σου που περήφανα προφέρω
Για τον αγέρωχο τρόπο που τίμησες την ζωή σου
Για την αμέριστη συμπαράσταση που σκόρπιζε
τα σύννεφα της δικής μου.
για τους κόπους και τις θυσίες που απαίτησαν
όσα δημιούργησες.
Για την επιδοκιμασία σου στα βήματά μου

που χάρη σε σένα ήταν πάντα θαρρετά
Για τις συμβουλές και τις διδαχές σου που
με καθοδηγούν.
Για τον όμορφο κόσμο που έχτισες γύρω μου
για να ζω μέσα σ’ αυτόν.
Για την πληρότητα της αγάπης σου που μετριάζει
ακόμα και το κενό της απουσίας σου.

____________________________________

Ελένη Βαφειάδου

Αφίξεις, Αναχωρήσεις, Ζωή, Εκδόσεις Εύμαρος, Αθήνα Δεκέμβριος 2023

Σκίτσο σε κάρβουνο της Ελένης Βαφειάδου, 2018

ΠΙΠΕΡΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ

Με δάκρυ πότισα
την όμορφη πιπερίτσα
που σου χάρισα απόψε
πριν φύγω.
Θα είναι το στερνό.

Λευκά τα άνθη της,
σαν καρπίσουν
τους κόκκινους καρπούς αγάπης
χρώμα ζωηρό θα δώσουν στις μέρες σου,
γεύση πικάντικη στην ζωή σου.

Κάψα θαυματουργή κι ευλογημένη
θα συνοδεύει
τις στιγμές της χαράς
μαζί με τη σκέψη μου.

__________________

Ελένη Βαφειάδου

Από την συλλογή "το τυφλό κορίτσι και άλλα ποιήματα", Οκτώβρης 2018

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

Ακολούθησα μια πεταλούδα
που απερίσκεπτα περιφρονούσε
τ´ αρώματα των λουλουδιών
προσπαθούσε να φτάσει στο καΐκι
που σκαρφάλωνε στα κύματα
μα εκείνα την πιτσίλισαν
και την κατάπιαν.


Έκλαψαν τα σύννεφα
με δάκρυα πορφυρένια
στόλισαν το λευκό άλογο
που ακολουθεί στον ορίζοντα
την γραμμή των ονείρων
κι αφήνει μια μεταξωτή
κλωστή η αράχνη
που λαμπυρίζει στο ακρογιάλι.

Παλλόμενη η κλωστή
σκορπίζει κελαρυστές
τις νότες
και το φεγγάρι σημαδεύει
τις λέξεις που τονίζει ο ποιητής
αποτυπώνοντας το άγγιγμα της γάτας
στο φωτεινό αστέρι.