Κρύβομαι από τις λέξεις,
κρύβομαι καθώς αλαφροπατώ
φοβάμαι μη μαρτυρήσουν
πώς ξεγελάστηκε η αγάπη.
Ξετυλίγει ήρεμα η ανέμη το παραμύθι
ακολουθώντας πιστά τον κύκλο της προσδοκίας
και θωπεύει την χαρά
μα η έμπνευση σιωπά...
αυτή τον τελευταίο λόγο στους στίχους θα φανερώσει
ερμηνεύοντας στα σημεία την αρμονία
ή την ανακολουθία
που ξανά θα ματώσει
στο αγκαθωτό και τραχύ μονοπάτι την μοναξιά.
ερμηνεύοντας στα σημεία την αρμονία
ή την ανακολουθία
που ξανά θα ματώσει
στο αγκαθωτό και τραχύ μονοπάτι την μοναξιά.
Μόνη ελπίδα η έκφραση
σαν αρθρώσει σωστά
το συναπάντημα
του πριν με το μετά
του εγώ με το εσύ
σαν αρθρώσει σωστά
το συναπάντημα
του πριν με το μετά
του εγώ με το εσύ
συλλαβίζοντας επιδέξια
το παρόν στο εμείς.
το παρόν στο εμείς.
_____________
Ελένη Βαφειάδου